مقایسه تأثیر دو نوع تمرین اختیاری و استقامتی بر رشد فولیکول‌های تخمدان در موش‌های صحرایی مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک

زمینه و هدف: سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS)، یکی از اختلالات شایع غدد اندوکرینی در زنان بوده که در آن علت ناباروری، عدم تخمک‌گذاری است. در پژوهش حاضر، تأثیر دو نوع تمرین اختیاری و استقامتی بر فولیکول‌های تخمدان در رت‌های مبتلا به PCOS مقایسه گردید. روش بررسی: در این پژوهش تجربی، تعداد 40 سر رت ماده نژاد ویستار (با میانگین وزنی 20±220گرم) به روش تصادفی ساده به چهار گروه ده‌تایی شامل: 1- گروه کنترل، بیمار؛ بیمار + تمرین اختیاری و بیمار + تمرین استقامتی تقسیم شدند. رت‌ها در گروه‌های تمرین به مدت 8 هفته (5 جلسه در هفته) فعالیت اختیاری روی چرخ‌گردان و فعالیت منظم هوازی روی تردمیل را تجربه کردند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، رت‌ها بیهوش شده و بافت تخمدان‌ها پس از خارج‌شدن، با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ‌آمیزی شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری واریانس و آزمون تعقیبی LSD تحلیل شدند. یافته‌ها: در این مطالعه، هر دو نوع برنامه تمرینی منتخب منجر به کاهش وزن رت‌ها، کاهش معنی‌دار فولیکول‌های پری‌آنترال و آنترال، تفاوت غیرمعنی‌دار در فولیکول‌های پری اویولیتوری و آترتیک، همچنین افزایش معنی‌دار فولیکول‌های جسم زرد نسبت به گروه بیمار شد که نشان‌دهنده انجام و آغاز تخمک‌گذاری بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد هر دو نوع تمرین اختیاری و استقامتی بر رشد فولیکول‌های تخمدان و تخمک‌گذاری، تأثیر مثبت یکسانی دارد.